Gordon Wilson en Craig Weston. Beide hebben theater gestudeerd aan “L'École Internationale du Théâtre Mime Mouvement” van Jacques Lecoq in Parijs. In 1991 ontmoetten ze elkaar na hun studies opnieuw, ditmaal in België. Ze werkten beide mee aan de productie ANTIGONE, a contemporary opera, (1991) van het Ensemble Leporello. Er volgde nog drie producties bij Ensemble Leporello waarin ze samen acteerden. Onderweg ondekte ze een gemeenschappelije kijk op het theatergebeuren. In 1995 werden The Primitives geboren.
Het gezelschap ontsprong uit een verlangen om buiten de lijnen van het traditionele theatercircuit te kleuren. The Primitives gingen op zoek naar een theatervorm die niet exclusief aan een theater elite besteed was. Deze zoektocht leide het gezelschap naar zaal producties die zowel in het bestaande theatercircuit als in parochie zalen en jeugdcentra konden spelen. En deze zoektocht bracht the Primitives naar hun tweede biotoop: de straat.
Nu, na meer dan 10 jaar onderweg, na 11 produkties voor theater en straat, na toernees die het gezelschap gebracht hebben naar ieder land van Europa, Noord Amerika, Israel en Palestina, Australia, Korea, en Japan, en in al hun plannen voor de toekomst, zijn the Primitives nog bezeten door de uitdaging om spanning, humor, emotie en schoonheid te brengen aan een zo breed mogelijk publiek.
EEN THEATERTAAL IN DRIE DELEN
SCHRIJNEND HUMOR
Bij hun opleiding bij Jacques Lecoq in Parijs, maakte the Primitives voor het eerst kennis met de wereld van de clown. Humor gebaseerd op het menselijk falen. Een speelstijl die het volledige ‘hier en nu’ van de performer opeist. De universaliteit van de arme stakker die ondanks alle tegenslag zijn geloof in de wereld, in het leven, en in zichzelf blijft vasthouden. Dit werk vormt een van de pijlers waarop het werk van het gezelschap wordt gebouwd. In producties van the Primitives zijn er noch rode neuzen, noch overgrote schoenen, noch bloemetjes die water spuiten te bespeuren. En toch blijft een diepere clownesque een van de hoofdingredienten van hun werk. Met humor gebaseerd op situatie eerder dan de grap. Humor gebaseerd op de natuurlijke hierarchie tussen personages. Bazen en onderdanen. Arrogantie neergehaald. De verknoeier die er in slaagt om iets moois te doen. Onwaarschijnlijke winnaars en verliezers waarvan je eindeloos kunt genieten.
MUZIEK
Muziek is de tweede pijler waarop het gezelschap steunt. Craig Weston werd oorspronkelijk opgeleid als musikant en componist, en beide stichters van The Primitives delen een fascinatie en voorliefde voor muziek en alles dat het te bieden heeft aan het theater. Hun muziek wordt gezongen, gescandeerd, gerapt, en geslagen. En hun stukken zijn ook gecreeerd, gecomponeerd, met alle aandacht naar de muziek van het stuk: Het innerlijk ritme van een personage. De percussie van een dialoog. De waarde van een welgeplaatste stilte. Deze aanpak van de voorstelling als een partituur is één van de meest uitgesproken kenmerken van het gezelschap geworden.
THEATER ALS ONTMOETINGSPLEK
De derde pijler van the Primitives is een zoektocht naar een theater dat mensen samenbrengt. In het huidige klimaat van sociale isolatie, van mode, sociale klasse, politieke polariteit, oprukkend nationalisme en een ‘jeder fur sich Gott gegen allen’ gevoel, streeft het gezelschap naar een theater dat de nadruk legt op wat ons gemeenschappelijk is. In hun werk vertrekken ze vanuit herkenbare situaties, spelen ze personages die we menen te kennen.
The Primitives willen met hun theater, in de zaal en op straat, een katalysator zijn om onwaarschijnlijke ontmoetingen op gang te brengen. Wat zijn de dingen die ons verbinden, eerder dan de dingen die ons doen verschillen?
Menselijke relaties en essentiële thema’s vormen daarom sinds de eerste productie “UP” de inhoudelijke kern van hun werk. Vaders en zonen, koken, wassen, schoon maken en “schoon” zijn, moeders en liefde. De werkend mens gevangen in zijn taak, en de werkende mens die zingt zijn liefde voor zijn vak luid uit.
Het gezelschap streeft naar voorstellingen die de magie bezit mensen van talloze achtergronden te raken. Om die redenen hanteren The Primitives ook een schijnbaar eenvoudige theatertaal. Een zeer fysieke speelstijl. Stukken vol humor en emotie. Verhalen te volgen via die emoties eerder dan de taal. Bij The Primitives worden kostuums, rekwisieten en decorstukken tot het hoogstnoodzakelijke herleid, want in hun theatraal universum zijn tempo en ritme, muzikaliteit in klank en spel de drijvende krachten.
The Primitives streven, zonder zich te verontschuldigen, naar een theater dat populair is, zonder populist te worden.